บทนี้เดิมเขียนด้วยภาษาฮีบรู แบ่งออกเป็น 26 วรรคในคัมภีร์ไบเบิลฉบับภาษาไทยและภาษาอังกฤษ แต่แบ่งเป็น 41 วรรคในคัมภีร์ฮีบรูที่ใช้การกำหนดเลขวรรคที่แตกต่างออกไป (ดูด้านล่าง)

การกำหนดเลขวรรค

มีความแตกต่างบางประการในการกำหนดเลขวรรคของบทนี้ในคัมภีร์ไบเบิลฉบับภาษาไทยและภาษาอังกฤษกับต้นฉบับภาษาฮีบรูดังต่อไปนี้:[5]

บทความนี้อิงตามกำหนดเลขวรรคในคัมภีร์ไบเบิลภาษาไทยและภาษาอังกฤษของศาสนาคริสต์โดยทั่วไป

พยานต้นฉบับ

บางสำเนาต้นฉบับในยุคต้นที่มีข้อความของบทนี้เป็นภาษาฮีบรูมีลักษณะเป็นต้นฉบับเมโซเรติก (Masoretic Text) ได้แก่ ฉบับอะเลปโป (Aleppo Codex; ศตวรรษที่ 10) และ ฉบับเลนินกราด (Leningrad Codex; ค.ศ. 1008)[6]

สำเนาต้นฉบับโบราณที่หลงเหลืออยู่ของคำแปลเป็นภาษากรีกคอยนีที่รู้จักในชื่อเซปทัวจินต์ (ทำขึ้นในช่วงไม่กี่ศตวรรษสุดท้ายก่อนคริสตกาล) ได้แก่ ฉบับวาติกัน (Codex Vaticanus; B; G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} B; ศตวรรษที่ 4) และฉบับอะเล็กซานเดรีย (Codex Alexandrinus; A; G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} A; ศตวรรษที่ 5)[7][lower-alpha 1]

การอ้างอิงในพันธสัญญาเดิม

• 1 พงศาวดาร 5:1–3: ปฐมกาล 46:8 -9; อพยพ 6:14 ; กันดารวิถี 26:5 -9[4][11]